Tussendoor

Verhalen die een inkijk geven in het reilen en zeilen van Cirkant

Beste lezer

Op dit moment zwaaien wij met veel trots en dankbaarheid collega’s uit die op pensioen gaan.

Met veel trots voor hun lange loopbanen in Cirkant – op de huidige arbeidsmarkt niet altijd een vanzelfsprekendheid meer.

Met veel dankbaarheid voor de intensiteit en flexibiliteit waarmee ze zich hebben bewogen – een organisatie in de jeugdzorg staat steeds voor evolutie en uitdaging.

Met veel trots en dankbaarheid ook voor het DNA dat ze mee vorm hebben gegeven en de Cirkant-waarden die ze uitstralen – het geeft ons richting en houvast om op verder te bewegen.

Dankjewel Leen, Yolande, Diane en Magda!

Mag ik jullie uitnodigen om via deze Tussendoor eens mee binnen te kijken? Je zal snel merken over welke evolutie, uitdaging, intensiteit en flexibiliteit we spreken. Je zal ook kunnen proeven van de waarden en het Cirkant-DNA, de cirkel en het vierkant, het telkens weer bewegen en balanceren.

Laat je maar meenemen door de drive in deze Tussendoor.

Zo trots en dankbaar,

Ann Laurijssen

Algemeen Directeur

In deze tussendoor

Overschouwen, reflecteren, (her)beleven en interpreteren. Een zoektocht naar hoe ik ‘ik’ geworden is. Een zoektocht naar je levensverhaal vertaald in 1 werk.

In 2023 nam Zenia deel aan het project ‘Life Story Work’ vanuit CANO Vlaanderen. Ze koos ervoor om haar traject ook te laten filmen in het kader van een onderzoek naar de impact van het CANO denken en de manier van werken.

Life Story Work start vanuit de levensloopbenadering die stelt dat alle levensfasen van een persoon nauw met elkaar verweven zijn, alsook met die van je omgeving. Zo komt het dat een persoon wordt gevormd en bepaald door de verhalen (‘narratieven’) die worden geleefd. Bij jongeren die groot worden in een stabiele context wordt hun narratief en dus eigenheid en identiteit mee gevormd door de mensen om hen heen. Zij herinneren zich de oorzaak van dat litteken op je knie, hoe en wanneer jij hebt leren fietsen, wie je fantasievriendje was. Het zijn schijnbaar kleine en toevallige gebeurtenissen of feiten, maar doordat ze worden herinnerd, vertelt en dus vastgehouden, vormen ze de bouwstenen voor je persoonlijkheid. Voor jongeren die opgroeien zonder stabiele context en/of netwerk, gaan veel van deze herinneringen en dus essentiële puzzelstukjes voor je ‘ik’ verloren. Wanneer je paar weken of maanden hier woont en dan weer daar, dan is er weinig continuïteit en dus niemand om herinneringen mee te delen of vast te houden waarom bepaalde momenten betekenisvol voor je waren. Die jongeren hun narratief is doorspekt met ‘vluchtige’ elementen. Zo word je als jongere deels ‘onzichtbaar’, ook voor jezelf.

Het Life Story Work project focust zich op de (re)constructie van het levensverhaal van een individu. Met het project greep Zenia dus de kans om een genuanceerd en coherent narratief te gaan ontwikkelen met zichzelf in de hoofdrol, als ‘expert’ in haar eigen verhaal. Op een creatieve manier overschouwden we haar leven met de vaak turbulente periodes, crisissen, trauma en de kwetsbaarheden die ze daaruit ontwikkeld heeft. Het werd pijnlijk duidelijk hoe haar leven een opeenstapeling was van risicofactoren, onrechtvaardigheden en ongelijkheden waardoor ze als jongere minder kansen kreeg om te ontplooien. Maar het werd ook deugddoend duidelijk welke krachten en talenten ze daar net uit ontwikkeld heeft. Zo bood het een kapstok om haar ‘ik’ aan op te hangen en handvaten uit te ontlenen voor de toekomst.

Dit creëren deden we niet alleen, want een verhaal en een ‘ik’ wordt enkel sterker als die gedeeld kan worden. We zochten naar de ideale personen die licht konden schijnen op haar blinde vlekken. We planden interviews met voor haar belangrijke personen waarin samen essentiële herinneringen werden opgehaald, vastgelegd in een boek en dus vastgehouden voor altijd. Zenia zelf werd geïnterviewd door een buitenstaander die vanuit een helikopter haar als persoontje interpreteerde en goot dit in samenvattende tekeningen. Een kunstenaar werd gezocht en gevonden om samen de herinnering aan en kracht van dit proces en het narratief van Zenia te kunnen vertalen in 1 beeld, haar muur.

Als ik bij opstart aan Zenia vroeg ‘waarom wil je hieraan deelnemen’, dan was haar antwoord klaar en duidelijk! “Ik wil anderen helpen door mijn verhaal te delen. Ik wil anderen inspireren. Hen laten weten, ‘hey jij bent niet alleen’!”. En dus laat ik haar graag zelf aan het woord over haar ervaring.

“Wat dit project met mij heeft gedaan? Ik weet voor een feit dat ik niet de enige ben die zo diep in de put heeft gezeten. Uberhaupt er nog niet eens uit is geraakt. Door dit project heb ik beseft ok ik heb een zwaar leven gehad, maar heb ik het ook wel een beetje kunnen laten zakken. Door het vast te zetten op een papier vind ik het eigenlijk makkelijker om mee om te gaan. Het helpt mij wel echt. Ik ben niet de enige die zo depressie heeft meegemaakt, zelfverwondingen, of al dat gedoe dat er allemaal rondhangt. Ik kan zelfs niet op mijn 2 handen tellen hoeveel ik mij alleen heb gevoeld. Dus om mijn leven zo via dit project vast te leggen is eigenlijk wel een heel grote opluchting. Om gewoon te zien op een blad, in een boek, op een muur hoe ik in elkaar zit. In een heel lange periode ben ik mezelf kwijt geraakt en nu heb ik mezelf zo een beetje terug gevonden. Ik heb zo terug een beetje mijn levensdoel gevonden. En ik weet ook zeker dat andere mensen dat ook hebben. Dus mensen moeten dat gewoon zoeken, blijven doorgaan, blijven doorbijten enzo. Ik zeg u, ook al heb je geen begeleider, of ouders of vrienden. Je kan altijd voor jezelf beginnen creëren om jezelf te vinden. Ik ben door de jaren heen hard veranderd, al zeg ik het zelf. Dit project heeft mij ook geholpen om dat te zien, om te zien dat ik keuzes heb ik het leven. Ja ik heb mijn kwetsbaarheden, maar die zijn net mijn kracht. Wist je dat. Ik weet nu, ‘dat’ ben ik en ‘dat’ is heel uniek aan mij. Ik ben Zenia en ik ben zot. Zot genoeg om mijn ik op een muur te tekenen. Mijn levensverhaal in al zijn mooiheid, ruwheid, rommeligheid en gekheid. En ik hoop gewoon dat dit een belletje bij mensen gaat doen rinkelen dat jullie wel speciaal zijn!”

Wil je Zenia bewonderen en haar horen vertellen over haar muur, spring dan binnenkort zeker een keertje binnen in de Box. Graag met jongeren zodat haar verhaal kan inspireren!

Sinds 2021 bieden we de module contextbegeleiding in functie van veiligheidsplanning aan. Een belangrijk aspect binnen deze begeleidingen is het werken met een woord- en beeldverhaal. Via zo’n woord- en beeldverhaal geven we in dit artikel inkijk in deze werkvorm.

Op vrijdag 17 november vond in De Hoge Rielen het netwerkevent ‘Meet the JOM’ plaats. Op dit netwerkevent kwamen professionals allerhande die met kinderen en jongeren werken bij elkaar om Jeugdvraag Op Maat (JOM) beter te leren kennen.

Het programma ging van start met spreker Joost Bonte die een interessante uiteenzetting bracht over de hulpverlening in onze steeds veranderende maatschappij. Aansluitend werden de deelnemers meegenomen in een belevingsverhaal in de vorm van belevingstafels waarin de werking van JOM concreet werd toegelicht en de aanwezigen zelf konden ervaren wat het betekent om met JOM te bellen.

Hiernaast was er doorlopend de mogelijkheid om via posters het lokale aanbod, partners en diensten beter te leren kennen. Onze naaste partners, die van ons een multidisciplinair team maken, waren dan ook talrijk aanwezig om zich zelf voor te stellen. Omdat heel wat mensen ondertussen al wel in aanraking kwamen met JOM was er ook een Frequently Asked Questions (FAQ) ruimte aanwezig. Hier kon men terecht met allerlei vragen/bedenkingen/ideeën over JOM. Op deze manier konden we heel gericht uitleg geven en ervoor zorgen dat toekomstige samenwerkingen nog vlotter verlopen.

Als laatste was er ook nog de ruimte om te netwerken met de aanwezigen met een hapje en een drankje. Deze hapjes werden zelf gemaakt door de JOM’mers, de stuurgroep en geëngageerde collega’s!

Het jeugdhulpverleningslandschap blijft in beweging en het was dan ook hartverwarmend om te zien dat zo veel betrokken hulpverleners aanwezig waren op ons evenement. Samen zetten we weer een stapje dichter bij partnerschap waardoor we samen het verschil kunnen maken!

Na de oproep en de bekendmaking van de grote krijtlijnen van 1G1P werd er een team van 15 gezinscoaches, 1 eerstelijnspsycholoog, 1 medewerker diagnostiek en 1 coördinator samengesteld. Als team dachten we 4 dagen na over de basiswaarden van 1G1P en hoe wij deze waarden willen uitdragen naar de gezinnen. Door deze gedragen visie en kernwaarden, was er genoeg basisvertrouwen en gedragenheid binnen het team om de sprong naar gezinnen te wagen.

Natuurlijk was er nog steeds veel onduidelijkheid, maar dat gaf ons net de vrijheid om samen met de gezinnen en als team te gaan voelen en ervaren hoe 1G1P verder vorm te geven.

Na 5 jaar kunnen we met trots zeggen dat 1G1P een vaste waarde is geworden binnen de jeugdhulpverlening. Ons zaadje is gegroeid tot een jonge boom met stevige wortels, we zijn blij met hoe onze boom met bijhorende takken er momenteel uitziet en kijken uit naar hoe onze boom verder tot bloei zal komen.

HOM staat voor ‘Hersteltraject Op Maat’ en is ontstaan op vraag van GI De Grubbe. Zij stelden aan de HCA diensten de vraag om het herstelgericht werken met jongeren te helpen vorm geven. Wanneer zo’n vraag komt, voelen wij ons als HCA dienst uiteraard getriggerd. Wij als CAFT zijn, net als de andere HCA diensten in Vlaanderen mee op de (aanvankelijk) experimentele trein gesprongen in 2022. Hoewel elke dienst zijn eigen accenten nog legt in dit startende verhaal van het Hersteltraject Op Maat, zal vanaf 2024 de experimentele trein een structurele route krijgen, wat uiteraard goed nieuws is.

Het doel van de HOM gesprekken is om elke jongere, die door de jeugdrechter ter oriëntatie geplaatst wordt in GI De Grubbe, van bij aanvang kennis te laten maken met het herstelgericht denken én het aanbod van de HCA dienst van hun arrondissement.

Waar de plaatsing voor de jongere vaak als ‘straffend’ wordt ervaren, trachten wij in de herstelgesprekken de focus te verplaatsen naar ‘herstel’. Feiten proberen we hierbij te kaderen als fouten die ‘hersteld’ kunnen worden, mits de jongere zich hiervoor wil engageren. Op deze manier kan een schijnbaar uitzichtloze situatie een situatie worden waarin de jongere zelf actief iets kan ondernemen om deze te veranderen met het oog op alle betrokkenen.

Deelname aan de herstelgesprekken ikv HOM is een aanbod dat aan elke jongere in GI De Grubbe wordt gedaan. Concreet krijgt elke jongere uit het arrondissement Turnhout de kans om binnen de eerste 10 dagen van zijn of haar verblijf een online gesprek te hebben met iemand van ons team. Belangrijk is om hierbij op te merken dat dit niet verplicht is voor de jongere.

Met ‘herstel’ als focus, werken we in het eerste verkennend gesprek met de hersteldriekhoek (zie figuur) om heel concreet de herstelgedachte binnen te brengen. Samen met de jongere proberen we stil te staan bij de mogelijke gevolgen (impact) van de feiten en van zijn plaatsing om van daaruit te kijken naar mogelijke vormen van herstel. Telkens kijken we naar de drie pijlers: impact en herstel voor jezelf en omgeving, slachtoffer en maatschappij. M.a.w. we stellen de jongere de vraag wat hij of zij, vertrekkende vanuit de gevolgen van de feiten, kan doen om deze gevolgen (gedeeltelijk) te herstellen.

Indien de jongere dit wenst, kunnen we vanuit de brainstorm over impact en herstel, een ‘Herstelactieplan’ uitwerken. Dit plan wordt opgemaakt in de ‘ik’ vorm, dus vanuit de jongere omdat dit een weerslag is van wat de jongere zelf, op dat moment, aan acties wil ondernemen om herstelgericht met de feiten om te gaan. Meestal wordt er een aanzet gegeven aan dit herstelactieplan in het eerste online gesprek en wordt dit in een tweede online gesprek verder uitgewerkt. Met goedkeuring van de jongere wordt dit plan aan de consulent en advocaat van de jongere bezorgd met de vraag om dit voor te leggen aan de jeugdrechter. Deze maakt (meestal) na een maand de beslissing of de jongere naar huis kan met voorwaarden of verder geplaatst moet worden. Belangrijk hierbij is dat dit herstelactieplan echt van de jongere zelf is. Het is geen advies van CAFT. Wij als CAFT medewerkers zijn er om de jongere mee te nemen in het ‘herstelgedachtegoed’ en hem of haar te ondersteunen in het zetten van de eerste stappen naar ‘herstel’.

Tot slot willen we nog meegeven dat we ondertussen 3 collega’s bij CAFT deze gesprekken begeleiden. Samen hebben we zo in 2023 bij 35 jongeren (hopelijk) een zaadje van herstel kunnen planten dat in hun verdere traject nog verder kan groeien.

In onze begeleidingen wordt er veel gepraat. Begeleidster Derya gooide het tijdens een delictgerichte contextbegeleiding over een andere boeg en trok met een jongere naar de Lommelse Sahara.

Ervaringsgericht leren en begeleiden is een begeleidersfilosofie die steunt op de veronderstelling dat de jongere zelf eigenaar is van het leerprobleem en de oplossing ervan. We helpen zo de jongere inzien welke waarden en normen zorgen voor zijn gedragsmoeilijkheden.

Via deze activiteit heb ik geprobeerd om de comfortzone van L. te verbreden. Een groeiproces opzetten aan de hand van een bewuste wandeling en het beklimmen van de uitkijktoren. Zo kon L. tot inzichten komen en vaardigheden ontwikkelen.

We kwamen ook vlotter tot onderlinge beweegredenen en referentiekaders. Dankzij deze ervaring kwam het gesprek makkelijker tot stand. Ik wil op deze manier L. leren om zelf stappen te ondernemen in zijn persoonlijke en sociale ontplooiing.

Daarnaast heeft L. last van hoogtevrees. Door doorzettingsvermogen en steeds naar voren te kijken i.p.v. naar onder (of achter), komt hij tot nieuwe inzichten. “Het is ‘belangrijker’ te kijken waar je naartoe gaat, dan waar je bent.”

Het maakt niet uit of L de top al dan niet heeft gehaald, een succesverhaal blijft het sowieso!

De voorbije jaren hebben we in Cirkant met de medewerkers en het bestuur intens gezocht naar een passende vernieuwde organisatiestructuur. Op zoek naar efficiënter werken en verbinding over afdelingen, teams en organisaties heen. Om flexibel te kunnen bewegen en sterk te staan in onze groeiende en dynamische organisatie. Om samen gedurfd te ondernemen en vernieuwend in te spelen op de uitdagingen in de jeugdhulp en de samenleving. Dat resulteert in een gewijzigd organogram en een gewijzigd directieteam.

Graag stellen we het gewijzigd directieteam aan jullie voor:

Aangevuld met een team van beleidsmedewerkers

Lies Roels

Beleidsmedewerker jeugdhulp en communicatie

In Cirkant sinds: september 2018

Houdt van: de jaarlijkse Q-dag, vergaderingen die vroeger klaar zijn dan gepland, lange wandelingen, onverwachte traktaties, voorlezen aan mijn kinderen

Houdt niet van: wachten

Samenwerkend met een honderddertigtal collega’s in zeer diverse functies: begeleiders, logistieke krachten, technische dienst, ICT-ers, administratieve medewerkers, teambegeleiders, vrijwilligers, bestuursleden en sympathisanten. Verdeeld over verschillende afdelingen en nog meer teams – met een grote variëteit aan modules.

Enkele van deze kleppers zetten we graag nog even extra in de aandacht. Na een lange loopbaan in Cirkant, genieten ze nu van hun pensioen. Een dikke merci voor jullie enorme inzet!

In een ver verleden was Leen één van de begeleidsters in het oorspronkelijke Neerhof, de leefgroepsetting die ondertussen is geëvolueerd naar de huidige Cano-setting. Vervolgens startte ze in het OCMW-begeleidingstehuis Sint-Isabella, het huidige Ciris - waar ze meer dan 36 jaar geleden bij de Lowie haar eerste dienst draaide. En zo maakt Leen de cirkel rond - van 't Neerhof, over Sint-Isabella terug naar Cirkant. Leen heeft op haar eigen manier verschillende functies vervuld in Sint-Isabelle/Ciris/Cirkant. De laatste jaren was ze voor de jongeren 'het omaatje' in huis, een luisterend oor met veel empathie, altijd klaar om samen met de gasten iets te ondernemen, met oog voor andere culturen en andere zienswijzen. Bij haar pensioenfeestje gaf ze ons nog een belangrijke boodschap mee: 'blijf de jongeren zien, blijf de tranen en het verdriet in hun ogen opmerken, luister goed naar hen en handel ernaar.'

Dankjewel, Leen!

Het sprookje van Mevrouw Zeepaardje

Sinds haar zeeveulentjestijd had Mevrouw Zeepaardje een talent voor cijferen en tellen. Als zeeveulentje telde ze al iedere dag alle leden van haar familie, evenals alle buren die samen met haar in de takjes van het zeewierbos woonden. Iedere avond ook telde ze zeekoetjes tot ze de slaap kon vatten. Later, toen ze haar man aan de krul had geslagen, had ze wel drie zeeveulentjes om voor te zorgen. En had ze haar eerste eigen zeewiertak omgetoverd tot een takje-wiertje-kreeftje (huisje-boompje-beestje). En had ze een job versierd in het nabijgelegen koraalrif waarbij ze hele dagen naar hartenlust kon rekenen en in de getallen kon duiken.

Met haar magisch staartje zette Mevrouw Zeepaardje de cijfers naar haar vin en zorgde ze dat de teller niet de dieperik in ging. Van ’s morgens tot ’s avonds dreven getallen rond in haar hoofdje, tot ze al zeewiertakjestellend terugkeerde naar het bos na een vinnige werkdag.

Dan eisten de zeeveulentjes haar volle aandacht, ze moesten immers verzorgd en gevoed worden. Op de bodem van het zeewierbos deden ze zich tegoed aan alle lekkers dat daar te vinden was: plankton-soep, kreeftjes-staarten, zeetomaat-crevette, en nog meer van dat, allemaal besprenkeld met een vleugje sel de mer. Daarna een spelletje zeeslag om tenslotte moe maar voldaan zeewiertak-waarts (huiswaarts) te keren. Een zoutwaterbad later krulden hun staartjes zich vast voor de nacht.

Vele seizoenen gingen voorbij en de zeeveulentjes waren ondertussen opgegroeid. Ze begonnen aan hun eigen leven, met hier en daar al enkele kleinzeeveulentjes in hun kielzog. Stilletjes aan kwam voor Mevrouw Zeepaardje de tijd in zicht om een nieuw leven te beginnen. Eentje waarbij ze niet de ganse dag rekensommetjes hoefde uit te voeren en ’s nachts alleen kon dromen van balansen en jaarrekeningen. Toen ze op een avond aan het dobberen waren op de Avenue de la Mer, kreeg ze een ingeving. Zachtjes deinend tussen de late zonnestralen die door het zeewierbos binnendrongen, vatte ze samen met Mijnheer Zeepaardje het plan op om iets van de oceaan te zien. Immers, er moest toch een zee van mogelijkheden zijn buiten het zeewierbos?

Ze besloten om er samen op uit te trekken met de GreyDolphin-bus. Bij hun terugkeer zouden ze uitgebreid verslag doen aan de familie Zeepaard. En natuurlijk schelpjes meebrengen voor hun kleinzeeveulentjes, evenals een grijze garnaal voor in het aquarium.

En zo vertrokken ze nog diezelfde avond met de nachtbus naar de hun eerste bestemming, de mangrove-bossen. Nieuwe avonturen tegemoet, onder het schijnsel van de maan dat lichtjes in hun ogen toverde.

Noot: de hippocampus, ook wel het zeepaardje, is een belangrijk deel van de hersenen. Bij mensen en andere zoogdieren is er één hippocampus aanwezig in beide hersenhelften. De structuur is vernoemd naar het zeepaardje, ofwel de hippocampus, vanwege de gekromde vorm. De hippocampus speelt een belangrijke rol bij de opslag van informatie in het geheugen. Onze voormalige directeur en oprichter van Cirkant Hilt Luyten, die nauw met Diane heeft samengewerkt gedurende 30 jaar, hoorde van Diane dat deze een uitstekend werkend zeepaardje heeft. Dit gegeven leverde de inspiratie voor dit sprookje.

Magda bracht op haar pensioenfeest twee Haiku’s.

We delen ze graag ook met jullie.

In het najaar organiseerden we naar goede gewoonte onze kwaliteitsdag of Q-dag. Die stond dit jaar in het teken van netwerking, als CANO-organisatie één van onze kernwaarden. Centrale vragen waren:

• Hoe versterken we het netwerk van de kinderen, jongeren en gezinnen in begeleiding?
• Hoe betrekken we de samenleving in ons werk en hoe beïnvloeden wij de samenleving?
• Hoe ziet ons eigen netwerk eruit?

Niet het gemakkelijkste, wel een bijzonder boeiend thema. We kregen een toelichting over JOM, Family Finding, het Collectief Kempen of gingen aan de slag met een toolkit om te werken rond netwerk.

In de namiddag bracht elk team zijn eigen netwerk in kaart.

Sinds februari 2023 hebben we binnen Cirkant een beleidsmedewerker HR en preventie. Heidi blikt terug op haar eerste jaar in deze nieuwe functie.

Ik bekijk HR in de ruime betekenis van een mens als hulpbron. Graag zet ik in op ondersteuning van medewerkers om het beste van zichzelf te kunnen geven in functie van kwaliteitsvolle hulpverlening aan onze cliënten. Er liggen uitdagingen in gans dit traject.

Selectie en aanwerving

Dit begint bij selectie en aanwerving. Hier ging het voorbije jaar heel wat tijd naartoe. Cirkant is steeds in beweging. Uitbreidingen, tijdelijke middelen, interne doorstroom, zwangerschaps-vervangingen, langdurig zieken, vertrekkers, pensioenen … resulteerde in 20 vacatures waarbij ik betrokken was. Hoe breng je die aantrekkelijk in beeld in een periode van schaarste op de arbeidsmarkt? Wanneer er kandidaturen binnen komen valt er duidelijk geen tijd te verliezen.

In sollicitatiegesprekken maken we ruimte voor talenten van kandidaten, worden visie en potentieel handelen afgetoetst aan de hand van casussen en wordt gekeken naar complementariteit binnen het team.

Elke keer opnieuw zijn we erin geslaagd om er pareltjes van collega’s aan boord te halen die gemotiveerd zijn voor hun job.

Onboarding

De herwerking van onze procedure “inwerking nieuwe collega’s” stond ook op de agenda. Bij teambegeleiders en pit-coaches werd afgetoetst wat de huidige gang van zaken is en wat mogelijke noden en wensen zijn op dit vlak. Ook nieuwe collega’s en stagiaires werden bevraagd. Deze bevindingen werden in gesprek gebracht met de directie. Het voorstel van de hernieuwde procedure wordt nu nog verder afgetoetst bij nieuwe medewerkers en zal binnenkort worden ontrold. Sleutelfiguren, peters en meters, teambegeleiders en Pit-coaches, teamleden, directie, ICT, logistiek en A-team krijgen hierin allemaal een rol.

Vanaf hier gebeurt er heel wat op de werkvloer binnen de teams

Graag bied ik ook ondersteuning aan teams. Deze ondersteuning is gericht op groei en versterking. Daarnaast staan veiligheid en welzijn steeds centraal. Dit gebeurde op verschillende manieren. Zo nam ik deel aan enkele teamvergaderingen om te werken met de Intervisie Methode om Impact bij onaangename Incidenten te bespreken. Dit leverde steeds heel wat positieve reacties en sterke voornemens op. Zo wordt bijvoorbeeld hard geoefend met het formuleren van SMARTIE-doelen, is deconnectie ter sprake gekomen als belangrijk thema in goede zelfzorg, worden initiatieven genomen voor intervisie over teams heen …

Andere thema’s die ik hier al even wil benoemen omdat ze op één of andere manier mijn aandacht kregen, zijn het uitwerken van kerntaken voor teambegeleiders en pit-coaches. Ook voor andere medewerkers hoop ik hier verder mee aan de slag te kunnen gaan. Dit kan mee basis vormen in een vernieuwd functionerings- en evaluatiebeleid waarbij gekeken wordt hoe talenten tot hun recht kunnen komen bij het uitvoeren van ieders kerntaken. Welke vorming en opleiding kan hier aanvullend voor worden ingezet. En hoe zorgen we ervoor dat opleiding geïmplementeerd kan worden in de dagelijkse werking. Basisopleidingen voor alle Cirkant-medewerkers zijn contextueel werken en nieuwe autoriteit/geweldloos verzet. Daarnaast zijn er verschillende vormingsvragen op teamniveau. Ook in samenwerkingsverbanden werden initiatieven genomen om vormingen naar onze regio te halen. Zo zal in 2024 een opleiding Open Hart Cirkels in onze regio worden georganiseerd.

Ook heel wat vormingen vanuit mijn opdracht als preventiewerker werden in samenwerking met IDEWE gepland.

Vertrek

Wanneer we dan toch afscheid nemen van collega’s, hebben we graag aandacht voor wat ze ons te vertellen hebben. Een exitgesprek, pensioenfeest of uitzwaai kan heel wat waardevolle suggesties opleveren. Welke goede raad of fijne wensen kunnen ze ons meegeven zodat dit in een steeds sterker ontwikkelend HR-beleid zijn plaats kan krijgen. Maar graag ook dat ze tevreden kunnen terugkijken naar de waardevolle ervaringen die ze binnen Cirkant konden opbouwen en hier met veel voldoening over willen vertellen.

Binnen het team ‘Crisishulp aan Huis’ is er het afgelopen jaar zeer veel veranderd. Veel ervaren collega’s hebben een functiewissel gedaan, dit zowel binnen als buiten Cirkant. Zo zijn Heidi, Kirsten, Dananne, Bram, Chary, Julie en Roxanne nieuwe uitdagingen aangegaan. Gelukkig hebben we nog veel kunnen leren van onze doorwinterde anciens. Door deze grote interne wissel zijn er heel wat nieuwe, toffe collega’s aan boord gekomen. We vroegen ons dan ook af waarom ze hebben gekozen voor job functie binnen Cirkant - Crisishulp aan Huis. Het is zeker niet evident om hiervoor te kiezen en daardoor vroegen we ons af wat hun beweegredenen waren?

Uit onze enquête konden we stellen dat de nieuwe collega’s graag nieuwe uitdagingen aangaan, meer voldoening uit hun job willen halen en zeer geëngageerd zijn om mensen die zich in crisissituaties bevinden te ondersteunen. Als we bevragen hoe de nieuwe collega’s hun opstart en het team ervaren komen er veel gelijkende antwoorden naar boven. De nieuwe collega’s ervaren het team als een fijn team waarin je jezelf kan zijn, kan lachen, waarin je kan groeien maar ook kritisch kan en mag zijn. Tijdens de inwerkingsperiode was het een groot voordeel dat je met verschillende (ex) collega’s mee kon lopen en zo van andere begeleidingsstijlen kon proeven. Deze ervaringen nemen we allemaal mee.

Ik ben het nieuwste teamlid, dit maakt dat ik veel met collega's mag meelopen en hierdoor de kans krijg om in aanraking te komen met verschillende begeleidingsstijlen. Ik heb het gevoel dat het een hecht team is, die met alles bij elkaar terecht kunnen. In het begin was ik wat afwachtend, want het is wel spannend hoe ze gaan reageren op iemand nieuw. Dit is echt 100% meegevallen, iedereen is hier super lief en behulpzaam. Het team hangt naar mijn gevoel goed samen. Iedereen mag zichzelf zijn en er is veel openheid naar elkaar toe. Dat maakt de werksfeer heel aangenaam!

Na een periode van studeren en te leven met een vast schema was ik op zoek naar een job waar je veel afwisseling en uitdaging had. Met jongeren werken is ook mijn passie. Toen ik de vacature zag voor 'Crisishulp aan huis' vielen alle puzzelstukken in elkaar, al had ik er nog nooit over gehoord! Ik ben in een leuk team terecht gekomen met toffe collega's, samen lachen en zot doen maar evenzeer waar je terecht kan als het even minder gaat.

Dus met een groot hart en vol goede moed gaan alle nieuwe collega’s er in 2024 een lap op geven! Met Dananne als onze nieuwe teamcoördinator willen we samen bouwen aan een nieuw, sterk en stabiel team. We kunnen stellen dat dit een jong team is, maar met zeer veel potentieel. Iedereen begint ondertussen zijn plekje te vinden en dit voelt goed aan. Het crisisteam is een team waarbij je gewoonweg terecht kan. Samengevat… Er gaat geknald worden in 2024!!!

Na een knappe renovatie onder leiding van ons technisch team, trokken DOTT en NAFT eind augustus in hun nieuwe stek “De Box”.

Kort daarna organiseerden we een moment voor alle medewerkers om eens binnen te komen kijken. Het was ineens het moment om een stand van zaken te geven van onze andere bouwplannen en kennis te maken met de nieuwe directieleden.

De Box

Eind augustus zijn DOTT en NAFT verhuisd,

de dagen ervoor werd er nog goed gekuist.

T was nodig, want de plakband hing nog tegen de muren,

dat kon zo niet blijven duren.

Bij verhuizen en vernieuwen hoort natuurlijk ook wat geklaag,

maar na enkele maanden vertoeven op deze geweldige locatie is ’t gelukkig gedaan met ’t gezaag.

’t Is intussen een plek waar je tot rust komt, geïnspireerd raakt en vooral beweegt,

en waar Igor met pingpongen Toon de vloer aanveegt.

Lieve die leurt nog steeds met een ACV-pamflet

en Jill moet door de kaas op de vrijiwlligersreceptie aan de pantomed.

De oven gaf bij het zien van al die DOTT’ers en NAFTers preventief zijn geest

en vrijwilliger Mil die luistert liever naar een boek i.p.v. dat hij leest.

Een nieuwe plek voor Shana en Natasha, onze nieuwste aanwinsten,

en ’t zijn verdekke niet van de minsten.

Babs regelde ondertussen de eerste groepsvormingen voor NAFT,

toch missen we ook onze lieve collega’s van de CAFT!

Linda en Loes kozen een okergeel gordijn,

Boef denkt: ’t zal toch eerder kanariegeel zijn.

Helene bekeek dit alles en zei:

“’t komt hier helemaal goe”

Waarop de Jans zei:

“Jot, we pakken de horens bij de koe.”

Onze liefste coördinator Pola kreeg o.a. in de Box haar afzwaaifeest,

wat een warme avond, haar missen we ’t meest.

Tinne zorgde voor een prachtige muurschildering, gemaakt door Z. en Vladimir Chervonisjenko,

wanneer kom jij nog eens langs in de Box bro?

Want de Box, das arbeidsvreugde en plezier van hier tot aan de maan,

gewoon boeken en gaan!

De nieuwbouwplannen voor Ciris in Arendonk leven uiteraard ook hard bij de jongeren zelf. We laten enkele jongeren aan het woord. De gebruikte namen zijn fictief.

“Ik ben Caro en kijk uit naar onze nieuwbouw. Tegen dat het klaar is, ben ik al 14 jaar. De twee leefgroepen worden tegen elkaar gebouwd en dat is wel iets nieuw voor mij. De keuken lijkt voor mij wel klein maar de rest beneden vind ik goed. Er komt een gezinshuis in Ciris maar willen er jongeren naar dat gezinshuis? Ik zou dat wel willen als ik de begeleiding daar goed ken. De tuin wordt niet groot maar dat vind ik niet zo erg. Ik hecht meer belang aan een grote kamer want ik heb graag mijn eigen ruimte. Graag zou ik een tweepersoonsbed in het midden van mijn nieuwe kamer willen met aan elke kant een nachtkastje. Ook wil ik graag witte muren met veel planten en lichtjes op mijn nieuwe kamer want dat vind ik gezellig.”

“Ik ben Daan en ik ben 10 jaar. Ook ik denk al na over mijn nieuwe kamer. Ook ik zou graag een grote kamer willen hebben. Dit geeft mij rust en dan heb ik meer ruimte om mijn kamer eens te veranderen. Graag zou ik dezelfde posters en foto’s op mijn nieuwe kamer willen hangen. Een poster van de leefgroep zou ik leuk vinden voor op mijn kamer. Graag wil ik gele muren want dat is mijn lievelingskleur. Ook ik zou een tweepersoonsbed willen. Zo heb ik meer plaats voor mezelf en mijn knuffels. Een magneetbord voor mijn tekeningen en een kastje voor mijn materiaal zou ik graag tegen de muur willen. Plantjes op mijn nieuwe kamer zou ik ook gezellig vinden. Ik zou het wel spijtig vinden als de vijver in onze tuin weggaat.“

De architecten van KOLOM en onze projectleider Giovanni hebben hard gewerkt om aan de verwachtingen van jongeren en gezinnen, medewerkers, jeugdhulp, VIPA en gemeente Arendonk tegemoet te komen.  Er is een divers palet aan mogelijkheden uitgetekend: twee kleinschalige leefgroepen, een gezinshuis, enkele studio’s voor jongvolwassenen, een appartementje, kantoorruimte, gesprekslokalen, inloopmogelijkheden en uiteraard voldoende groen. De bouwaanvraag is ingediend, nu duimen voor een vlotte GO!

benieuwd hoe het er zal uitzien?

Gezinshuizen zijn een nieuw type opvang in de Vlaamse jeugdhulp. Met als doel om kinderen die (tijdelijk) niet thuis kunnen opgroeien en voor wie een pleeggezin geen oplossing lijkt, toch ‘zo thuis mogelijk’ op te vangen. Een professioneel gezinshuisouder zorgt beroepsmatig voor ongeveer drie kinderen, gewoon bij hem of haar thuis. Ook in Cirkant zetten we onze schouders onder 'gezinshuizen'. Op onze nieuwbouwsite in Arendonk bouwen we hiervoor een ruime woning, met voldoende privacy voor de inwoners van het gezinshuis (eigen woning, eigen tuin, eigen plek) maar goed omringd door ondersteunende collega's.

Geïnteresseerd? Kijk dan zeker verder op www.gezinshuizen.be of neem contact met wendy.vanaerde@cirkant-vzw.be

Op de site waar de huizen Cano en Cantel zijn gevestigd, willen we investeren in extra verblijfsmogelijkheden voor jongvolwassenen. Momenteel hebben we in verblijf al

• het leven in kleine groep,
  
• een aanbod van inpandige studio’s, een eerste stap naar meer zelfstandigheid
  
• en twee ruimere studio’s in de tuin, net dat beetje meer afstand van de begeleiding
  

Ondertussen hebben we een goedgekeurde bouwaanvraag waarmee we drie extra studio’s kunnen realiseren. Studio’s waarbij jongeren een eigen voordeur krijgen in combinatie met 24u op 24u begeleiding in de nabijheid. Er wordt ook een studio voorzien om een jonge mama met kind te kunnen opvangen en begeleiden.

Daarnaast zal het huidige kantoorgebouw worden gerenoveerd en uitgebreid. Op die manier zetelen alle centrale diensten in hetzelfde pand wat de samenwerking alleen maar ten goede kan komen. Uiteraard wordt er gekozen voor duurzaamheid en zal er een ingrijpende energetische renovatie worden uitgevoerd. Administratie, ICT, technische dienst, beleidsmedewerkers en directieteam kijken er alvast naar uit.

In het voorjaar van 2023 kwamen we voor het eerst samen met onze Dura-cell. Een werkgroep die nadenkt over aandacht voor duurzaamheid binnen Cirkant. Wat betekent duurzaamheid voor ons? Wat doen we al en wat zouden we nog beter kunnen doen?

We daagden de verschillende teams uit om voor zichzelf een ambitieuze maar haalbare doelstelling te formuleren om bij te dragen tot meer duurzaamheid. Die doelstellingen en bijhorende acties zijn heel divers: autoloze dagen, geen apart verpakte koekjes meer, de wereld rond fietsen, meer aandacht voor beweging tijdens pauzes, too good to go afhaalmaaltijden voor jongvolwassenen ...

Daarnaast gebeuren er ook op organisatieniveau acties om duurzamer te werken. We herwerkten ons mobiliteitsbeleid en schaften elektrische fietsen aan, we werken steeds meer digitaal om de papierberg te verkleinen, we hebben in de nieuwbouwprojecten aandacht voor ontharding en vergroening, ... We engageerden ons als Cirkant ook voor Green Deal Duurzame Zorg.

Duurzaamheid is een thema waar we vanuit onze cultuur veel aandacht voor hebben. Het sluit aan bij wie we zijn en waar we voor staan.

Sinds een aantal jaren hebben we een versterkte samenwerking tussen de teams van verblijf, studiowonen en CBAW om onze ondersteuning aan jongvolwassenen te versterken.

In het kader van die jongvolwassenenwerking organiseerden we begin augustus een zomerfeestje met barbecue. We bereikten een leuke mix van jongeren die op dit moment bij ons in begeleiding zijn én jongeren die vroeger in begeleiding waren maar ondertussen al verdere stappen in het leven hebben kunnen zetten. Doelstelling was om jongeren samen te brengen met een leuke activiteit. Zo konden we jongeren samen brengen, op een gemoedelijke manier babbelen over “hoe is’t?” en jongeren daardoor op een andere manier ont-moeten. Daarnaast wilden we ook eens informeren welke jongeren nog iets zouden willen betekenen voor Cirkant.

Het werd een middag van herinneringen boven halen, gezellig samen zijn, een warm wederzijds contact, uitwisseling over hoe ze terug keken naar CBAW en hoe ze nu in het leven stonden. Voor de jongeren die niet meer in begeleiding zijn was het een leuk weerzien met hun oude begeleiding, een praten van mens tot mens en na al die jaren niet meer als hulpverlener-cliënt.

Het is dus zeker een activiteit die we nog willen herhalen!

Ondanks het slechte weer waren er heel wat lachende gezichten in de ochtend gepakt en gezakt aan de inkom van de Zoo geraakt.

Het was even wachten tot iedereen er was en de wachtenden werden geanimeerd door enkele enthousiaste eenden die wel heel erg tam aan onze voetjes kwamen snuffelen.

Zoals elk jaar was het op 12 april weer tijd om samen met de gezinnen een hele dag naar de zoo van Antwerpen te gaan. De inschrijvingen waren binnen, de tickets geboekt. Iedereen klaar voor een dag genieten.

De uitstap was voor vele gezinnen en begeleiders weer een kans om elkaar in een andere omgeving te leren kennen. Soms was het wat zoeken tussen aanwezig zijn en de gezinnen zelfstandig op pad laten gaan. Om 16u keerden we met een goed gevoel weer huiswaarts. Tot volgend jaar!

Zoals elk jaar engageerden de groepen van CANO-CANTEL zich voor de warmste week. Dit jaar was een speciale editie, want het thema sloot erg aan bij onze werking – ‘Opgroeien zonder zorgen’. De opbrengst van de warmste week ging deels naar de actie van Cirkant, namelijk ‘Gepakt en gezakt’.

Ondanks de chaos en hectiek, vonden de begeleiders het belangrijk om de leefgroepen in een positief daglicht te brengen. Uit ervaring weten we dat we jongeren zien schitteren op dagen zoals deze. We gooiden het dit jaar over een andere boeg en organiseerden met CIRKANT VLAMT de warmste stand.

Er werden verschillende acties op poten gezet. De groep werd omgetoverd tot een ware snoepjesfabriek, waarbij vele snoepzakken de deur uit rolden richting de verschillende afdelingen. Collega’s vlogen hier enthousiast in en aten hun buikjes vol.

Op 1 december 2023 was het zover, onze warmste stand werd geopend. De warme chocomelk, overheerlijke wafels, snoepzakjes, popcorn en lekkere soep stonden klaar. Iedereen was welkom om hiervan te genieten aan onze gezellige stand met vuurkorven.

21 december trokken jongeren en begeleiders op een koude dag naar het warme Brugge, om op het podium te vertellen over de actie. Hierbij werd het mooie bedrag van 1425 euro bekend gemaakt. Daarna maakten we er nog een gezellige dag van met de jongeren. We gingen lekker eten bij de Mc Donalds en sloten de dag af met een optreden van Only The Poets.

Met die grote bouwprojecten voor de deur is elke extra inkomst uiteraard heel erg welkom. Anderzijds willen we heel bewust ruimte blijven maken voor bijzondere vragen van jongeren en gezinnen. Zo vullen we vanuit schenkingen en giften graag het STAP-fonds verder aan om STeun voor Aparte Projecten te kunnen garanderen. Zaken waarvan iedereen aanvoelt dat ze een belangrijke stap kunnen betekenen in het traject van de jongere of het gezin maar die door de jongere, zijn gezin of netwerk niet zelf kunnen gerealiseerd worden en waar ook geen andere financiële tegemoetkomingen voor bestaan. Zo is elke steun een stapje vooruit.

Een voorbeeld? Het STAP-fonds draagt momenteel bij aan reiskosten voor een kind in verblijf dat op deze manier contact kan houden met het pleeggezin dat naar het buitenland verhuisde.

Bedankt aan alle collega's die meewerkten aan deze Tussendoor.

Cirkant vzw

Steenweg Op Oosthoven 21

2300 Turnhout

www.cirkant-vzw.be

cirkant@cirkant-vzw.be

Ondernemingsnummer 0423592268

RPR Antwerpen, Afdeling Turnhout

Tussendoor

Verhalen die een inkijk geven in het reilen en zeilen van Cirkant